کاربرد نظریه مدرن و فرامدرن پرتفوی در ارزیابی ریسک ( رویکردی مالی - بازاریابی به صنعت سیمان ایران )

چکیدهاز آنجا که بر اساس نظریه مدرن پرتفوی ، کل ریسک هر شرکت به دو نوع : ریسک غیر قابل کنترل ( ریسک سیستماتیک 1 ) وریسک قابل کنترل ( ریسک غیر سیستماتیک 2 ) تقسیم بندی می شود ، بنابراین تعیین میزان ریسک سیستماتیک ومقایسه آن با ریسک غیر سیستماتیک ، می تواند برای مدیران و سهامداران شرکتهای سیمانی راهگشا باشد . در جهان واقعیتسهامداران بر اساس نظریه ف رامدرن پرتفوی در مورد دارائیهای مالی تصمیم گیری می کنند ، بنابراین مقایسه دارائیهایمختلف بر اساس ریسک نامطلوب نتایج واقعی تری را به بار می آورد(Cuthbertson K. and D. Nitzsche , 2000 ,p117)  بدین منظور در این تحقیق در مرحله نخست به سنجش کمی ریسک های شرکت های سیمانی با رویکرد مالی پرداخته شد ودر نتیجه محرز گردید که در قلمرو زمانی تحقیق ، ریسک نامطلوب شرکتهای سیمانی ، در هر سال ، بیشتر از ریسک نامطلوببورس اوراق بهادار تهران بوده است و نیز مشخص شد که ریسک غیر سیستماتیک شرکتهای سیمانی پذیرفته شده در بو رسبسیار بیشتر از ریسک سیستماتیک آنها می باشد و بنابراین بیشترین ریسکی که بازدهی سهام شرکتهای سیمانی را تهدیدمی کند ، ناشی از عوامل داخلی ، مدیریت شرکت و یا صنعت سیمان می باشد و عوامل بازار تاثیر کمتری بر ریسک بازدهیسهام شرکت های سیمانی داشته اند و ا ین گفته قوت می گیرد که همه دولت ها تامین سیمان را به عنوان یک کالایاستراتژیک و زیر بنایی در هر شرایطی وظیفه خود می دانند و بنابراین صنعت سیمان متاثر از تحولات محیطی نیست (روستاپور،1386،9)در مرحله دوم به سنجش کیفی ( شناسایی و رتبه بندی ) ریسک های شرکتهای سیمانی با رویکرد بازاریابی پرداخته شده است و در نتیجه مشخص شد که تغییر در نرخ ارز ، تورم ، قوانین و مقررات دست و پاگیر دولتی ، عدمسرمایه گذاری خارجی ، حوادث قهری و غیر مترقبه و تحولات و رخداد های سیاسی در ریسک سیس تماتیک شرکت هایسیمانی موثر است و نیز معلوم گشت که پایین بودن قیمت فروش سیمان و کنترل دولتی بهای آن ، کمبود نیرو هایمتخصص ، عدم وجود نقدینگی کافی ، عدم وجود رقابت و نوآوری ، دیر بازده بودن طرح های تولیدی ، قیمت یکسان برایاشکال سیمانی هم فرمول ولی با کیفی ت های متفاوت ، عدم ثبات در صدور مجوز های صادرات سیمان ، فعالیت شبکه ناسالمواسطه گری در زمینه توزیع سیمان ، فرسودگی تجهیزات و تاسیسات ، بهره گیری از ظرفیت های موجود در سطح حداقلمقیاس ، قاچاق سیمان و واردات سیمان در ریسک غیر سیستماتیک شرکت های سیمانی موثر است . همچنین می توان پایین بودن قیمت فروش سیمان و کنترل دولتی بهای آن ، کمبود نیرو های متخصص ، عدم وجود نقدینگی کافی ، عدم وجود رقابتو نوآوری ، دیر بازده بودن طرح های تولیدی و غیره را می توان به ترتیب به عنوان مهمترین عوامل افزاینده ریسک هایصنعت سیمان در نظر گرفت ، همچنین می توان از خصوصی سازی و مدیریت بخش خصوصی ، سرمایه گذاری خارجی ،مدیریت بخش خصوصی با نظارت دولت و صادرات به ترتیب به عنوان مهمترین عوامل در جهت کاهش ریسک صنایع سیمانینام برد .